niedziela, 3 lutego 2013

Strach, a pewność siebie



Dla ludzi którzy nie czują się na siłach by to wszystko przeczytać (trochę tego jest) polecam przejście do sekcji "Podsumowanie"


Czym właściwie jest strach ...
Moim zdaniem na strach składa się odczuwanie psychicznej obawy przed zdarzeniem podobnym do tego, które miało miejsce w naszej przeszłości. Strach często odczuwamy przed ważnym egzaminem, albo zagrożeniem ze strony drugiej osoby. Często mylimy strach, z lękiem. Lęk w przeciwieństwie do strachu, występuje w sytuacjach które nie miały jeszcze miejsca i podświadomie są przez nas uznawane za zagrożenie. Jak często po obejrzeniu horroru, oglądaliście się za siebie lub zapalaliście światło w całym domu, kiedy wstawaliście w nocy do toalety, by później przy gaszeniu oświetlenia, uciekać przed wyimaginowaną postacią prosto do łóżka.
Nie żyjemy już w erze dinozaurów, a wciąż boimy się codzienności. Przypomnij sobie, ile razy bałeś się jakiegoś sprawdzianu lub spotkania z nową osobą. Pomyśl czy ten strach w czymś pomógł? Sądzę, że znacznie lepiej wypadłbyś, gdyby kierował Tobą spokój i pewność siebie.
Podstawą pewności siebie jest akceptacja samego siebie. Uświadom sobie wszystkie swoje wady i postaraj się je zaakceptować. Powtarzaj sobie, że jesteś wyjątkową osobą i zasługujesz na to, co najlepsze.
Jeśli nie wiesz jak się za to zabrać, mam pewien przepis:
Przypomnij sobie, sytuacje w których brałeś udział i z których jesteś dumny. Liczy się każda drobnostka, na przykład: ciekawe zainteresowania,wierni przyjaciele, ładny pokój, dobry gust. Już sam fakt, że wciąż czytasz ten post, świadczy o tym, że jesteś gotów do rozwoju, a to przecież powód do dumny. Spisz je wszystkie na kartce (możesz też sobie je wydrukować) i czytaj za każdym razem jak zwątpisz w siebie ...
Nawet nie wyborażasz sobie jak wielu ludzi przed najdrobniejszą rzeczą zastanawiają się „co sobie ludzie pomyślą?”.Zastanów się ile razy rezygnowałeś z pomysłu właśnie przez to pytanie.
Czas, aby podjąć decyzję – albo chcesz sam decydować o swoim życiu, albo zadecyduje o tym strach przed tym co inni pomyślą. Czemu właściwie interesuje Cię zdanie ludzi którym przeszkadza to jaki jesteś? Nie wydaje Ci się chore rezygnowanie z rzeczy które chciałbyś zrobić, bo według Ciebie ktoś może sobie coś o Tobie pomyśleć.



PODSUMOWANIE:

Zanim znów zrezygnujesz ze swojego pomysłu, zastanów się czemu właściwie zależy Ci na opinii ludzi który nie akceptują tego kim jesteś. Nawet nie wiesz ile ciekawych rzeczy ominęło Cię przez obawę o to, że "ludzie będą gadać". Teraz kiedy już wiesz, ile irracjonalności istniało w twoim życiu możesz rozpocząć diametralną zmianę swojego poglądu na świat



Mam nadzieje, że Tym którzy dotrwali do końca tego postu, ale i tym którzy powierzchownie go obejrzeli, w jakimś stopniu pomogłem


Jeśli chcesz wyrazić opinię na temat tego postu, lub poprostu podzielić się swoimi przemyśleniami zapraszam do pisania komentarzy :)

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Zwykła rozmowa

Pamiętam jak będąc dzieckiem (czyt. okres przedszkole-początek podstawówki) wystarczyło kilka słów i już kogoś znałem, nie wahałem się mu za...